بر خاک مزلت زده ام پیش تو زانو
قربان تو ای شاه ، مگردان ز گدا روی
شاهان ، به شفاخانه تو روی نهادم
بیمار گنه را تو طبیبی و تو دارو
از دست هوس ها چو من افتاده ام از پا
اینجا به پناه آمده ام ضامن آهو
شوید ز ادب گردِ ضریح تو سرشکم
چون فرش تو را دیده کنم با مژه جارو
هرگز نشوم در دوجهان بی کس ونامی
هرگز ننهم سر ز غم و غصه به زانو
دارم چو رضا تا به جهان سرور و مولا
چون فاطمه تاهست مرا بی بی و بانو ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: